Wraz z przyjęciem Dekretu Ustawodawczego N. 122 z 15 września 2020, Włochy wdrożyły do swojego systemu prawnego Dyrektywę UE 957/2018. Nowe przepisy dotyczące delegowania pracowników wejdą we Włoszech w życie od 30.09.2020.
Oto najważniejsze zmiany przy delegowaniu pracowników do Włoch:
W stosunku pracy między przedsiębiorstwami a pracownikami delegowanymi, w okresie delegowania, stosuje się, jeżeli są bardziej korzystne, takie same warunki pracy i zatrudnienia, jakie przewidziano we Włoszech w przepisach prawa i układach zbiorowych dla pracowników, którzy wykonują podobne usługi w miejscu delegowania;
Dodatki wypłacane pracownikowi za delegowanie, które nie są zwrotem faktycznie poniesionych kosztów podróży, wyżywienia i zakwaterowania, są traktowane jako część wynagrodzenia i są zwracane przez pracodawcę pracownikowi delegowanemu, zgodnie z przepisami, które reguluje stosunek pracy w kraju siedziby firmy delegującej.
W przypadku oddelegowania długoterminowego, oprócz warunków pracy i zatrudnienia pracowników delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 1, zastosowanie mają wszystkie warunki pracy i zatrudnienia przewidziane we Włoszech przewidziane przepisami wykonawczymi, z wyjątkiem tych dotyczących:
a) procedur i warunków zawierania i rozwiązywania umowy o pracę;
b) klauzuli o zakazie konkurencji;
c) emerytury z kategorii dodatkowej.
Nałożono także nowe obowiązki przekazywania informacji na włoskie przedsiębiorstwa korzystające z pracy pracowników delegowanych przez agencje pośrednictwa pracy.
Z punktu widzenia podmiotowego, zostaje wprowadzone pojęcie “delegowania łańcuchowego”, gdyż powyższe przepisy mają zastosowanie również dla agencji zatrudnienia mających siedzibę w innym niż Włochy kraju członkowskim, które:
a) delegują pracowników do przedsiębiorstwa mającego siedzibę w tym samym lub innym kraju członkowskim w celu świadczenia usług międzynarodowych, innych niż pośrednictwo pracy, przy własnej siedzibie lub do innego przedsiębiorstwa z siedzibą we Włoszech. W takim przypadku uznaje się, że pracownicy są delegowani do Włoch przez agencję zatrudnienia, z którą zawiązuje się stosunek pracy;
b) które delegują pracowników do firm korzystających z ich usług mających siedzibę lub jednostke produkcyjną we Włoszech w ramach międzynarodowego świadczenia usług innych niż pośrednictwo pracy, na terytorium kraju członkowskiego innego niż kraj siedziby agencji zatrudnienia (również w tym przypadku uznaje się, że pracownicy są delegowani do Włoch przez agencję zatrudnienia, z którą zawiązuje się stosunek pracy).
Synteza:
W przypadku, kiedy delegowanie przekracza 12 miesięcy, jest zatem delegowaniem długoterminowym, dla pracowników delegowanych mają zastosowanie przepisy prawa pracy obowiązujące we Włoszech o ile są korzystniejsze dla pracownika. Istnieje możliwość przełożenia w czasie tego obowiązku, do 18 miesięcy, ze strony firmy delegującej. Wymaga to przedłożenia umotywowanego zawiadomienia do Ministerstwa Pracy według procedury zawartej w art. 10, ustęp 2 i 3 D.Lgs.136/2016.
Do wyliczenia okresu 12 miesięcy pracy dla delegowania, gdzie zastępowaliśmy pracownika delegowanego innym lub kilkoma innymi pracownikami, liczona jest suma wszystkich okresów pracy wszystkuch pracowników wykonujących ten sam zakres pracy w danym miejscu delegowania.
Przedłużenie okresu delegowania z 12 do 18 miesięcy nie ma wpływu na zasady opłacania składek ubezpieczenia społecznego. Mają wtedy zastosowanie niezmiennie zasady przewidziane w Rozporządzeniu 883/2004.
Delegowanie pracowników do Włoch wiąże się zatem dla pracodawcy delegującego z podwyższeniem kosztów pracy w dwóch momentach:
- w fazie, kiedy przekroczymy okres delegowania 12/18 miesięcy i będziemy zobowiązani zastosować przepisy dotyczące wynagrodzeń obowiązujących we Włoszech,
- po przekroczeniu 24 miesięcy, kiedy pracodawca będzie zobowiązany zastosować przepisy ubezpieczeń społecznych we Włoszech. Okres 24 miesięcy jest możliwy do przełożenia jedynie w wyjątkowych sytuacjach.
